a)
I. Auteur:
Titel:II. Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 2011
Jaar van eerste uitgave: 2011
III. Aantal pagina's: 510
Stefan Brijs - Post voor mevrouw Bromley
b) Genre: psychologische roman
c) Samenvatting:
Post voor mevrouw Bromley vertelt het tragische verhaal van John
Patterson. John Patterson is een jongen van 19 jaar, die op het punt staat
Engelse literatuur te gaan studeren aan King’s College, Londen. John verloor
zijn moeder vlak na zijn geboorte, dus nu woont hij samen met zijn vader, die
als postbode werkt.
Dan breekt opeens de oorlog met de Duitsers uit. Enthousiast komt de zeventienjarige Martin Bromley bij John langs om hem te vragen samen naar het front te gaan. Martin is al sinds jongs af aan de beste vriend van John, maar zijn stoerheid en agressiviteit zijn vaak teveel voor John. Ook nu laat hij het afweten en vertelt hij Martin dat hij binnenkort gaat studeren en dus niet meegaat om tegen de Duitsers te vechten. Martin meldt zichzelf wel aan, maar komt niet door de keuring wegens zijn leeftijd en lengte. Toch weet Martin na een paar weken zichzelf bij de Royal Fusiliers binnen te smokkelen, als hij de geboortepapieren van zijn (oudere) overleden broer Matthew gebruikt.
Tijdens zijn studie ontmoet John William Dunn, een student Duitse literatuur. Samen bouwen ze een hechte vriendschap op, gebaseerd op de vele literaire teksten die ze elkaar proberen bij te brengen. William verzet zich fel tegen de (onjuiste) Engelse propaganda en is bezig een pamflet samen te stellen, waarin hij alle leugens en misstappen van de Britse regering over de oorlog aan de kaak stelt. De druk op ‘thuisblijvers’ neemt echter toe: iedereen die oud genoeg is om te vechten maar zich niet aanmeldt, wordt minachtend aangekeken en bespot. De druk wordt na een paar weken voor William te groot en hij ontneemt zichzelf het leven, John vriendloos achterlatend.
Als John’s vader een paar weken later ongelukkig om het leven komt tijdens een brand en John een brief vindt, gericht aan mevrouw Bromley, waarin het overlijden van ‘Matthew’ Bromley wordt bevestigd, is de maat vol en meldt ook hij zich aan voor het leger.
In het leger wordt John aangesteld als de bediende van Luitenant Ashwell, een vriendelijke man. John’s compagnie heeft het relatief rustig en na een paar maanden krijgt John drie dagen verlof. Hij kiest ervoor om naar Poperinge te gaan, een ‘Brits’ dorpje in Noord-Frankrijk, waar hij Jack Cunningham, een oud compagniegenoot van Martin, ontmoet. Jack vertelt John over de tragische dood van Martin, die helemaal niet heldhaftig blijkt te zijn geweest. Onthutst keert John terug naar zijn eigen compagnie, om te horen dat ze over een paar dagen de loopgraven in moeten. John besluit zijn afscheidsbrief aan mevrouw Bromley te schrijven, waarin hij tevens vertelt dat Martin gestorven is. Gebroken maakt hij zich klaar voor de strijd.
Een paar dagen later vertrekt hij naar de loopgraven.
(zie bronnen onderaan voor bron en auteur van bovenstaande samenvatting)
Dan breekt opeens de oorlog met de Duitsers uit. Enthousiast komt de zeventienjarige Martin Bromley bij John langs om hem te vragen samen naar het front te gaan. Martin is al sinds jongs af aan de beste vriend van John, maar zijn stoerheid en agressiviteit zijn vaak teveel voor John. Ook nu laat hij het afweten en vertelt hij Martin dat hij binnenkort gaat studeren en dus niet meegaat om tegen de Duitsers te vechten. Martin meldt zichzelf wel aan, maar komt niet door de keuring wegens zijn leeftijd en lengte. Toch weet Martin na een paar weken zichzelf bij de Royal Fusiliers binnen te smokkelen, als hij de geboortepapieren van zijn (oudere) overleden broer Matthew gebruikt.
Tijdens zijn studie ontmoet John William Dunn, een student Duitse literatuur. Samen bouwen ze een hechte vriendschap op, gebaseerd op de vele literaire teksten die ze elkaar proberen bij te brengen. William verzet zich fel tegen de (onjuiste) Engelse propaganda en is bezig een pamflet samen te stellen, waarin hij alle leugens en misstappen van de Britse regering over de oorlog aan de kaak stelt. De druk op ‘thuisblijvers’ neemt echter toe: iedereen die oud genoeg is om te vechten maar zich niet aanmeldt, wordt minachtend aangekeken en bespot. De druk wordt na een paar weken voor William te groot en hij ontneemt zichzelf het leven, John vriendloos achterlatend.
Als John’s vader een paar weken later ongelukkig om het leven komt tijdens een brand en John een brief vindt, gericht aan mevrouw Bromley, waarin het overlijden van ‘Matthew’ Bromley wordt bevestigd, is de maat vol en meldt ook hij zich aan voor het leger.
In het leger wordt John aangesteld als de bediende van Luitenant Ashwell, een vriendelijke man. John’s compagnie heeft het relatief rustig en na een paar maanden krijgt John drie dagen verlof. Hij kiest ervoor om naar Poperinge te gaan, een ‘Brits’ dorpje in Noord-Frankrijk, waar hij Jack Cunningham, een oud compagniegenoot van Martin, ontmoet. Jack vertelt John over de tragische dood van Martin, die helemaal niet heldhaftig blijkt te zijn geweest. Onthutst keert John terug naar zijn eigen compagnie, om te horen dat ze over een paar dagen de loopgraven in moeten. John besluit zijn afscheidsbrief aan mevrouw Bromley te schrijven, waarin hij tevens vertelt dat Martin gestorven is. Gebroken maakt hij zich klaar voor de strijd.
Een paar dagen later vertrekt hij naar de loopgraven.
(zie bronnen onderaan voor bron en auteur van bovenstaande samenvatting)
2. Verwachtingen
Ik kwam op het idee om dit boek te lezen, omdat het mij werd aangeraden in de mediatheek. Het gaat namelijk over de Eerste Wereldoorlog en dat is een onderwerp waar ik een grote achtergrond van weet en dat mij erg interesseert. Ook was dit boek van hoog niveau (5) en het leek mij toch een redelijk boek om te lezen. Dat kwam ook vooral omdat ik dacht er veel van te weten.
De schrijver was mij volledig onbekend en hij schiep dus geen verwachtingen in mijn hoofd van waar het boek heen kon gaan qua inhoud.
3. Motieven en thema
Het thema van dit boek is oorlog, de Eerste Wereldoorlog. De motieven van dit boek zijn de gevoelens, gedachtes en karakters die in een oorlog vaak duidelijk omhoog komen. In dit boek moed en lafheid, hoop en vriendschap, gemis en verlangen.
Al deze motieven zijn vrij goed uitgewerkt en je merkt dat meerdere gevoelens in één persoon zitten die elkaar tegenwerken.
Moed en lafheid zijn bijvoorbeeld te merken op het slagveld, maar ook bij John Patterson op de universiteit. Twee gevoelens die elkaar in een oorlog constant tegenwerken.
Hoop, hèt motief uit een oorlog. Je vestigt namelijk al je vertrouwen in hoop. Mevrouw Bromley vestigde haar hoop ook op het idee dat haar zoon Martin nog in leven zou zijn, maar die hoop wordt de grond in geslagen door 'de post', zoals in de titel genoemd, waarin staat dat haar zoon is overleden aan het front.
De vriendschap tussen Martin en John. Ze waren hele goede vrienden, maar oorlog verandert mensen. De oorlog heeft ook Martin en John zodanig verandert dat ze niet meer bij elkaar passen, maar toch blijft het idee van vriendschap bestaan. John en Martin zullen elkaar niet vaak meer zien, maar toch zullen ze onbewust vrienden blijven, terwijl ze dat eigenlijk niet aan elkaar willen bekennen.
Gemis en verlangen. Ook motieven die het thema oorlog volledig ondersteunen. Vrienden, gezinnen en geliefden worden uit elkaar gerukt. Levens worden afgenomen en verlangen naar de situatie van voor de oorlog is een alledaags verschijnsel. Mensen missen elkaar en verlangen naar elkaar. Mensen missen het normale leven en verlangen ernaar.
4. Beoordeling
A: schrijfstijl
Bij een boek van niveau 5 had ik verwacht dat de schrijfstijl moeilijk zal zijn. Lange zinnen, veel moeilijke woorden, veel achterliggende kennis die je paraat moet hebben staan... Dit alles viel gelukkig erg mee.
De zinnen waren redelijk kort en er zaten veel dialogen in. Ik kwam ook geen woorden tegen waarbij de betekenis mij niet bekend was. De kennis die ik had over de Eerste Wereldoorlog was soms wel handig, maar zonder kennis daarvan is het boek nog steeds heel makkelijk te begrijpen.
Citaat (blz. 9: begin van het boek):
"Martin was veranderd. Dat viel me meteen op toen hij in de deuropening verscheen en opgewonden verkondigde dat het oorlog was. Het was woensdagochtend 5 augustus 1914. Ik zat te lezen in Paradise Lost. Zijn komst verraste me meer dan zijn woorden. Ik wist niet wat te zeggen.
'Dat is verdomd goed nieuws, niet?' vroeg hij, verbaasd dat ik zijn enthousiasme niet spontaan deelde, en als om me te overtuigen voegde hij eraan toe: 'We zullen die Duitsers eens 'n lesje leren!'"
B: inhoud
Tijd:
De tijd waarin het boek zich afspeelt is vrij duidelijk. Het begint op 5 augustus 1914 en eindigt in mei 1917. Het verhaal speelt zich in chronologische volgorde af en de gebeurtenissen zoals ze in de oorlog zijn gebeurd, kun je terugvinden in het boek. De jaartallen komen met de werkelijkheid overeen en door de chronologische volgorde laat Stefan Brijs je precies zien hoe de oorlog in Engeland over de tijd was verdeeld.
Personages:
Het is leuk om te zien dat de twee vrienden John en Martin twee totaal verschillende karakters hebben en toch beste vrienden zijn. In het verhaal merk je steeds meer dat beide jongens veranderen en de vriendschap verwaterd. Toch snap je van allebei de jongens dat ze op die manier reageren. Het schept een band met de lezer op de manier zoals de karakters zijn beschreven.
5. Eindoordeel
Dit boek is naar mijn mening perfect. Het is een boek van niveau 5, maar je kunt het lezen als een fijne roman. Dat komt doordat het boek zo overzichtelijk is, omdat er gebruik is gemaakt van chronologische volgorde.
Het thema sprak me bij voorbaat al aan. Stefan Brijs beschrijft het verhaal als realiteit, terwijl het fictie is. Je zou zomaar kunnen geloven dat dit een biografie is. Ik vind dat fijn in een boek, omdat je dan weet dat je niet zomaar een 'sprookje' leest. Het geeft een beeld van hoe het leven toen moet zijn geweest.
Citaat (blz. 345):
"De winter had slechts een korte adempauze gehouden. Het mocht dan al maart zijn, het was guurder dan ooit toen we naar de loopgraven vertrokken. Een bittere kou deed onze wangen verstenen en een strakke wind joeg een messcherpe ijshagel over de zwaar gebombadeerde weg die naar de achterste linie voerde. Door het slechte weer en de allesomhullende duisternis was een voortdurende waakzaamheid vereist, die elke gedachte over wat ons te wachten stond naar de achergrond verdrong. Zelfs de vermoeidheid die me bij het vertrek nog parten had gespeeld, werd door de omstandigheden de kop ingedrukt."
In dit boek komt ook drama naar voren. Als mevrouw Bromley namelijk haar brief krijgt waarin staat dat haar zoon Martin is overleden. De spanning die men in de loopgraven meemaakte en de ellende is goed en uitvoerig beschreven. In het komende citaat is bijvoorbeeld de dood van Jimmy beschreven, een jongen uit de loopgraven. Het hoofdstuk stopt met een cliffhanger en je staat op dat moment even stil bij het idee dat die Jimmy echt is overleden. Dat vond ik erg mooi, omdat de schrijver nu niet meteen verder ging met de gedachten die John erover had, maar je zelf besefte dat er een einde was aan zijn leven. Je kwam als het ware in een soort shock die je ook zou hebben als je er zelf bij was geweest.
Citaat (blz. 359/360):
"Toen pakte hij de helm vast en bracht die in één beweging tot boven zijn hoofd, vast met de bedoeling hem op te zetten en zichzelf te laten bewonderen. Maar zover kwam het niet, want op dat ogenblik zag iederen, behalve Jimmy zelf, de handgranaat die ook op de stoel lag en waarvan de pin met een dunne draad van paardenhaar aan de helm was vastgemaakt.
'Jimmy, néééé!' gilden we nog."
Mijn verwachtingen waren positief over dit boek en Stefan Brijs heeft mijn verwachtingen compleet waargemaakt. Het boek was uit voor ik er erg in had en dat is best bijzonder bij een boek met meer dan 500 bladzijdes. Ik vond het zelfs jammer dat het boek was afgelopen. Ik had namelijk nog willen weten wat er verder was gekomen. Het boek had geen volkomen open einde, maar het laatste stuk riep toch nog vragen op waarbij je de antwoorden zelf moest geven.
Citaat (blz. 506):
"Maar ik hoor hem nog nauwelijks. Ik repeteer voor de zoveelste keer in mezelf wat ik dadelijk hardop zal uitspreken. De woorden die ik ook in mijn afscheidsbrief had geschreven.
Martin is dood, mevrouw Bromley. Maar hij is gestorven als een held. Een echte held.
'Kom, John, we kunnen,' klinkt dan de stem van Rathband boven mijn hoofd en met een kleine schok komt mijn stoel in beweging."
Ik ben echt onder de indruk van dit boek, daarom zal ik het iedereen aanraden die iets met boeken over oorlogen heeft.
6. Lijst van gebruikte bronnen
- Kees van der Pol, Boekverslag Stefan Brijs Post voor Mevrouw Bromley, internet, 1 november 2011, (http://www.scholieren.com/boekverslagen/33659)
- Danielle Serdijn, Een lezer in de loopgraven, internet, 17 oktober 2011, (http://www.volkskrant.nl/wca_item/boeken_detail/453/220454/Post-voor-mevrouw-Bromley.html)
- Tobias Wouters, Leesverslag 'Post voor mevrouw Bromley', internet, 24 november 2012,
(http://tobiaswouters.blogspot.nl/2012/11/leesverslag-post-voor-mevrouw-bromley.html)
- Tobias Wouters, Leesverslag 'Post voor mevrouw Bromley', internet, 24 november 2012,
(http://tobiaswouters.blogspot.nl/2012/11/leesverslag-post-voor-mevrouw-bromley.html)
